Als fervent natuurliefhebber ben ik de afgelopen dagen het Westduinpark weer ingelopen. Nu is dat bijna onze achtertuin dus echt plannen hoef je zo’n wandeling niet.

Sinds de metamorfose die dit fraaie duingebied heeft ondergaan, heeft de natuur zich heel anders gevormd. Ik fotografeer in dit jaargetijde graag paddestoelen in de hoop een zeldzame soort te ontdekken, maar ook omdat macrofotografie op paddestoelen zoveel kleine details weergeeft. Gelukkig komen paddestoelen de laatste jaren steeds vaker voor in dit duingebied, wat tussen de inmiddels door de zandmotor aangebrachte brede stranden aan de Noordzee en ons mooie villawoonwijk aan de rand van de duinen, ingeklemd ligt.

Rozeberkenrussula/Mycena                                                                                                                                                                         Fraaisteelmycena

Metamorfose

Tussen 2011-2013 heeft het Westduinpark een metamorfose in het kader van de Europese  Natura 2000 ondergaan. Bomen en struiken die er van nature niet thuishoren en veel water verbruiken, zoals esdoorn en rimpelroos, zijn eruit gehaald. Eiken en meidoorns hebben nu meer ruimte om te groeien. Ook de wind heeft veel meer speelruimte gekregen. De duinen zijn voor een groot deel weer stuifduinen. Bij het graven en verstuiven zijn ook delen van bunkers zichtbaar gworden. Het park blijft toegankelijk voor wandelaars, fietsers en ruiters;  hun pad wordt vanaf mei 2012 gekruist door Schotse Hooglandrs die helpen het terrein open te houden.

De provincie Zuid-Holland en de gemeente Den Haag hebben dus de blanke duintoppen weer teruggebracht in het Westduinpark.

Het spel van zand, zee, zout en wind krijgt weer de ruimte. Het was een grote klus om het 200 hectare grote gebied weer in oorspronkelijke staat terug te brengen. In de vorige eeuw werd gedacht dat we moesten voorkomen dat het duinzand zou wegwaaien. Er zijn toen veel rozen, sneeuwbessenstruiken, esdoorns en populieren aangeplant, die met hun wortels het hele landschap hebben vastgezet.

Grote en kleine grazers

Ecologen hebben het hele gebied in kaart gebracht om te bepalen welke struiken en bomen weg moeten en welke juist de ruimte moeten krijgen. De zuidhellingen van de duintoppen zijn vrijgemaakt van begroeiing. Dat betekent dat er gekapt, gegraven en geplagd is. Waar rimpelrozen staan is het zand een meter diep afgegraven. Daarna is het gezeefd, zodat er geen wortels achterblijven. Asfaltpaadjes en hekken maken zoveel mogelijk plaats voor veeroosters, schelpen- en zandpaadjes. Grote grazers zoals Schotse Hooglanders helpen het duinkonijn met het beheren van het gebied.

Natte pan

Parel van het Westduinpark is de vochtige duinvallei de Natte Pan. Deze zeldzame kraamkamer voor planten en dieren – orchideeën, paddestoelen, bijzondere vogels, vlinders, zandhagedissen, rugstreeppadden – is weer vochtig, doordat bomen en struiken zijn verwijderd. Er staat weer een flinke laag water in de Natte Pan. Mensen mogen er wel in, maar buiten het broedseizoen en onder leiding van een gids of boswachter.

Het Westduinpark vormt samen met de Bosjes van Poot een beschermd natuurgebied binnen de gemeentegrens van Den Haag.

Samen beslaan ze 235 hectare. De twee parken worden gescheiden door de Nieboerweg. De haven van Scheveningen is de de noordwestgrens en in het zuiden het villa duinwijk Kijkduin. Verder ligt het Westduinpark tussen de Noordzee/het strand en het villawijk de Vogelwijk.

Er is veel biologische variatie in het duinpark met dichte bebossing en open vlakten, steile hellingen en uitzichtpunten die tot meer dan 30 meter boven zeeniveau uitsteken. Het park is een Europees habitatrichtlijngebied, aangemerkt als een beschermd natura 2000 park. De grootste viervoeter die van nature in het park voorkomt is de vos. Voor ruiters zijn er bestemde ruiterpaden. Er komen veel vogelsoorten voor, onder meer in grote aantallen de nachtegaal.

Op het voedselarme zand gedijen diverse planten en mossen. In juli en augustus kleuren de koningskaars en de teunisbloem het duingebied geel, samen met het donkerder gele jacobskruid met een blauw accent van het slangenkruid. Er zijn lage boomvormen te vinden van de witte abeel, de meidoorn, de liguster, de vlier, de duinhoorn en kleine bosjes duineiken, een type zomereik dat zich door de arme voedingsomstandigheden op een grillige manier ontwikkelt. Duineikenbossen komen vrijwel uitsluitend in Nederland voor. In het gebied liggen veel fiets- en wandelpaden, ook zijn er verschillende bunkers die dateren van vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De meeste zijn overdekt met zand en maken deel uit van de zgn. Alantikwall.

Het Westduinpark is een druk bezocht recreatiegebied, ook omdat het strand alleen via het park te bereiken is.

Bovenstaande grote blogfoto is een gewone glimmerinktzwam (Coprinus micaceus) en gemaakt met:

Techniek:, HDR, manual, ISO 100, 100mm f.11 , 2.5 sec.

Canon 5D MK III.

Lens: 100 mm f2.8 II L IS USM Macro.

Statief: Manfrotto 055CXPRO3, Balhoofd 327RC2

Kabelontspanner.